Liesbeth, bedankt voor jouw woorden!

Ik ging met hooggespannen verwachtingen naar deze editie van Circles 4 change. Ik wist immers niet wat te verwachten van een grotendeels witte organisatie die een avond organiseerde over ‘white privilege’. Gelukkig was de activiteit heel goed voorbereid.

Strijdende gevoelens

Wat me bijgebleven is, is voornamelijk de ‘walk of privilege’ en dan bovenal de nabespreking. Tijdens deze wandeling werd aan de deelnemers gevraagd om een stap achteruit te zetten als ze, bijvoorbeeld, het gevoel hadden moeilijker een huis te kunnen kopen of huren omwille van hun huidskleur. Na veel zulke vragen en op-en-neergestap, tekende zich een kloof af tussen zij die vooraan eindigden en zij die niet evenveel privileges genieten. 

Deze  oefening riep zeer veel uiteenlopende reacties en ervaringen op. Veel medeparticipanten vonden het enorm confronterend en frustrerend.

Ik voelde me helemaal niet de ‘duts’ van de groep. Privilege en achterstelling, het roept bij mij enorm veel en soms tegenstrijdige gevoelens op. Ik voelde me nooit een slachtoffer, maar anderzijds voelde ik wel enige verontwaardiging dat voor bepaalde mensen deuren automatisch opengaan en dat anderen superhard moeten knokken om nog maar een voet tussen de deur te kunnen wurmen.

“Ik denk vaak na over privileges”

Ik denk namelijk vaak na over privileges, over white privilege, de maatschappelijke structuren en systemen. Maar als socioloog vind ik het moeilijk over persoonlijke ervaringen met privileges te spreken. Maak ik dan geen ecologische fout (veralgemeningsfout)? Omdat het een interessante vraag is, zal ik toch een poging wagen.

Al sinds mijn eerste lessen in de sociologie werd ik met mijn neus op het concept ‘intersectionaliteit’ gedrukt, het feit dat er verschillende assen zijn waarop je privilege of achterstelling kan ervaren. Als vrouw, kind van een alleenstaande moeder die het niet erg breed had en als persoon met een migratieachtergrond leek de toekomst me statistisch gezien niet toe te lachen.

De realiteit is complex en divers

Ik ervaar in verschillende mate achterstelling wat voornamelijk mijn ras en geslacht en eventueel mijn economisch kapitaal betreft. Daartegenover staat dat ik ervaar dat school voor mij steeds redelijk makkelijk was, ik geen taalachterstand heb, een hoogopgeleide familie heb, geen interne culturele conflicten, zware fysieke of mentale beperkingen en best wat sociaal kapitaal heb. 

De realiteit is met andere woorden complex en divers. Het loont zeker de moeite hier bij stil te staan. Deze Circles 4 Change maakte dit mogelijk en bracht veel nieuwe inzichten

Ontdek ook Nonni’s ervaring met ‘white privilege’: “Say it straight, simple and with a smile”

Of bekijk ons vormingsaanbod en vraag vrijblijvend een offerte aan.