You are here:

3500 bezorgde burgers stoppen Duitse CO2

EG beter

Ruim 3500 klimaatactivisten namen tijdens de tweede week van mei deel aan acties van burgerlijke ongehoorzaamheid in Lausitz, in de buurt van Berlijn. Zij slaagden erin de mijn en de kolenoverslag 48 uur effectief te blokkeren, wat betekende dat de kolencentrale Schwarze Pumpe nog maar op 20% capaciteit draaide. Duitsland zou daardoor 2 uur lang op hernieuwbare energie gedraaid hebben. Mia van Dongen, sociaal laborant bij LABO vzw, vertelt hoe zij dat deden.

 

 

 

 

Een bijzonder reisje

Aan deze actie nam een Belgische delegatie van zo’n 100 activisten deel, waaronder enkele sociale laboranten van LABO vzw. De meesten onder ons vertrokken op een donderdagochtend met de bus vanuit Brussel. Onderweg kregen we al een deel van de actiebriefing. Met als belangrijkste informatie dat de actie al op vrijdag zou doorgaan en niet, zoals vooraf gecommuniceerd, op zaterdag!

Dit betekende dat onze tijd op de bus extra kostbaar was en we gebruikten de pauzes om affiniteitsgroepen te vormen. Deze kleine groepjes bestaan uit gemiddeld 6 tot 12 activisten. Zij zorgen voor elkaar tijdens een actie en kunnen samen een specifieke taak opnemen. Daarvoor maken zij gezamenlijk afspraken over hun grenzen, hoe ieders veiligheid te garanderen en wat te doen bij geweld.

Het was al na middernacht toen we in het kamp aankwamen. We werden goed opgevangen door vrijwilligers die al een paar dagen in het kamp aanwezig waren om informatie bijeen te sprokkelen. Van hen kregen we het goede nieuws dat de actie pas in de namiddag van start zou gaan (jeej, nachtrust!). We werden uitgenodigd om deel te nemen aan de groene vinger. Deze groep, geleid door affiniteitsgroepen uit Nederland en het Rijngebied, zou zich richten op het transport. Veel meer informatie dan dat kregen we niet.

 

“Het zou niet lang duren voor we gearresteerd zijn.”

De volgende ochtend bleken onze instructies niet veel duidelijker te zijn. We zouden treinsporen blokkeren. Het zou 8 km wandelen zijn. Om 12.30 u. vertrekken en slaapspullen meenemen. Dat laatste namen we met een korrel zout. Na de heftige politierepressie tijdens de vorige editie van Ende Gelände verwachtten we niet dat het lang zou duren voor we allemaal gearresteerd zouden zijn.  

De nagel, de voorste affiniteitsgroepen in de groene vinger, wist waar ze heen zou gaan en wij volgden braaf. We wandelden door velden en bossen, over een riviertje en over een eerste treinspoor. Op de weg achter dat treinspoor stond de politie op ons te wachten. Maar dankzij de strakke coördinatie van de Ende Geländecoalitie hield een perfect getimed bike block – een blokkade met fietsen – de politie voor ons tegen!

Dus snel de weg over, terug het bos in en verder richting de treinsporen. Onderaan een heuvel pauzeerden we. Na snel wat te hebben gegeten en gedronken, vertrokken we. We beklommen de heuvel, splitsten ons op en werden verrast door grote opblaasbare kubussen op de treinsporen. Dat bleek een afleidingsmanoeuvre te zijn. Nog een klein stukje verder en toen stroomden we ineens de treinsporen op bij een grote kolenoverslag, waar de kolen op de trein werden geladen.

Zonder weerstand, zonder problemen, hadden we plotseling ons doel bereikt! We are unstoppable,  another world is possible! De politie stond erbij en keek ernaar. De agenten filmden, maakten foto’s en praatten in hun walkietalkies. Maar een poging om ons tegen te houden, deden ze niet. Zij probeerden een aantal keer door een megafoon te roepen dat wat we deden niet mocht. Maar ze werden elke keer overstemd door onze slogans. Power to the people. The people got the power. Tell me can you feel it. Getting stronger by the hour. Power. Power. Power to the people.

Na de adrenaline rush, die we kregen van de lange wandeling, waren we mentaal voorbereid op politielinies, pepperspray en geweld. Dat het zo gemakkelijk ging was het toch een beetje een anticlimax …

 

EG beter

 

“Hadden we nu maar die slaapzakken meegenomen!”

Als snel rees de vraag of het OK was om de kolenoverslag zelf te beklimmen. Om te zorgen dat iedereen op de blokkade zijn stem kon laten horen in beslissingen, werkten we met een spokes-systeem. Elke affiniteitsgroep bespreekt de vraag intern, neemt een standpunt in en stuurt dan 1 persoon naar de delegates meeting. Daar worden beslissingen genomen en wordt informatie gedeeld. Alles wordt dan weer teruggekoppeld naar alle affiniteitsgroepen. Op deze manier is iedereen betrokken bij elke beslissing – maar het kan soms wel lang duren.

Uiteindelijk besloten we om met een aantal mensen de kolenoverslag op te klimmen. De werkmannen waren niet blij, maar deden ook niet echt een poging om ons tegen te houden. Nu was de plek helemaal van ons! En toen begon het lange wachten …

We kregen af en toe updates van andere acties. De mijn was bezet en de treinsporen waren op nog 2 andere plekken geblokkeerd. Het logistieke team van het kamp bracht toiletten, koffie en af en toe wat eten. Tegen de avond werd het duidelijk dat de politie ons voorlopig niet weg zou halen en dat we ons moesten voorbereiden op de nacht.

Hadden we nu maar die slaapzakken meegenomen! Gelukkig waren er mensen die het idee van buiten slapen wel serieus hadden genomen. Zij deelden wat ze hadden en ook de kamporganisatie bezorgde ons zeilen om tenten mee te bouwen. Het was koud. Maar door dicht bij elkaar te kruipen, zijn de meeste mensen er toch in geslaagd wat te slapen.

 

Een stap te ver

Zaterdagochtend was de situatie nog grotendeels dezelfde. Er zouden die dag nog groepen vertrekken vanuit het grote kamp om actie te voeren, maar we verwachtten geen grootschalige aflossing. Zelf ben ik ’s ochtends terug gegaan naar dat kamp, waar ik verhalen hoorde van mensen uit de andere groepen. De bezetting van de mijn was al even probleemloos verlopen als die van de treinsporen. Het leek erop dat de politie onze aanwezigheid tolereerde en zich concentreerde op een voetbalmatch die dat weekend door ging.

In de namiddag besloot een groep om naar Schwarze Pumpe, de bijhorende elektriciteitscentrale, te gaan. Hoewel ze makkelijk binnen geraakten, ontaarde de actie al snel in chaos toen de politie besloot dat dit toch een stap te ver was. Verschillende mensen raakten gewond en een deel van de groep werd opgepakt.

 

Durven dromen

Op zondag begon het kamp langzaamaan leeg te stromen en aan het einde van de middag waren, op ons eigen initiatief, alle blokkades opgeheven. ’s Avonds heerste er een sfeer van euforie. Ruim 3500 mensen hadden deelgenomen aan de actie, we hadden zowel de mijn als de kolenoverslag 48 uur lang geblokkeerd en, Voor het eerst in de geschiedenis, voorzag hernieuwbare energie 2 u. lang in de Duitse elektriciteitsvraag. Dat was meer dan we ooit hadden durven dromen!  

Een week na de actie hebben we elkaar teruggezien – deze keer zonder bruinkoolgezichten – voor een nabespreking in Brussel. De belangrijkste conclusie: we willen méér zulke directe acties, met meer mensen, ook in België. En daarmee beginnen we dit najaar, met TTIP Game Over, in Brussel! Check 't af op https://ttipgameoverblog.wordpress.com/

 

Deze acties kaderden in een internationale week van actie tegen fossiele brandstoffen. Over de hele wereld gingen acties door, onder andere in Canada, Australië en Brazilië. Voor een overzicht, zie https://breakfree2016.org/

 

Klimaatverandering is maar één van de thema's waarover LABO expertise heeft.

apr 20